“Artizler Kahvesi’ adıyla başlayan, Unutulmayan Yüzler’le devam edip ‘Yeşilçam Hatırası’yla bir üçleme oluşturan kitaplar ve ‘kişisel Yeşilçam yazma’ serüvenim yıllar içinde bir Yeşilçam belleği, anılar deposu oluşturdu. Gazete ve dergi yazılarıyla sürdü yolculuğum. Yeşilçam Hatırası bloğumu, sevgili Utku’nun önerisi ve isteğiyle Sinematik içine taşıdığımdan bu yana yüküm hafiflemişti biraz.
Uzunca bir süredir bu sayfada kitaplarda, gazete ve dergilerde yer alan yazılarıma yer verdik; yesilcamhatirasi.blogspot.com sayfasındaki yazıları taşıdık.
Güncel yazılarımı ve doğrudan ‘Yeşilçam’la ilgili olmayan yazılarımı gazetelerde yayınlamayı sürdürdüm bu sürede. Türkiye her alanda olduğu gibi sinema alanında da ‘gündem mezarlığı’. Aynı güne bile onlarca gündem sığabiliyor. Çok hızlı akan ve değişen gündemi takip etmekte zorlanabiliyor insanlar.
Sinema alanında son yıllarda daha çok üzücü haberlerle, yitirdiğimiz çok değerli sanatçıların haberleriyle sarsıldık. Yıllardır ‘cami avlusuna terk edilmiş sinemanın her kesiminden emekçisi cami avlularında cenaze törenlerinde buluşur oldu. Ö. Lütfi Akad, Halit Refiğ, Atıf Yılmaz gibi ustalarımızın yanı sıra kameranın önünden arkasından birçok sinema emekçisini yitirdik.
Sanat ve hayat hep paralel kurgu gibi aktı, akıyor. Sinema için de böyle bu. Şairin dediği gibi “Yaprak döker bir yanımız/ Bir yanımız bahar bahçe”
“Ülkemizde oyunculuk alanının anıt isimleri vardır. Sahnede, beyazperdede, ekranda değişik roller oynarlar. Oynadıkları karakterler yalnızca yapıtın içinde kalmaz. Oradan çıkar yaşamın içine gelir. Bizi sarsar. Aklımızı, duygularımızı allak bullak eder. Sonuç olarak oynanan bir roldür. Ama toplumdaki insanlar o rolle inanılmaz bir ilişkiye girerler. Özdeşleşirler, hesaplaşırlar, öfke duyarlar ya da sevdalanırlar o karaktere.
Geçtiğimiz günlerde aramızdan ayrılan Tuncel Kurtiz de bu anıt isimlerden biriydi.” diyor yazısının girişinde sevgili Mehmet Esatoğlu. 6 Ekim tarihinde “Yaprak döker bir yanımız” başlıklı bir yazı yayınlamıştım Tuncel Kurtiz’den yola çıkarak.
Sevgili Utku Uluer’in uzun zaman önce planladığı, duyurduğu Tuncel Kurtiz’li Otobüs dosyası da bu günlere denk geldi. https://sinematikyesilcam.com/ içinde kapsamlı bir dosya oluştu.
Yeşilçam Hatırası sayfasında Otobüs dosyasına da katkı sağlayabilecek iki yazıyla geride bıraktıklarıyla hep yaşayacak olan Tuncel Kurtiz ustaya selam gönderelim istedim. Yazılardan ilki Mehmet Esatoğlu imzalı “Oyunculuğun Dolambaçlı Yollarında Tuncel Kurtiz”.
Diğeri de “Yaprak döker bir yanımız” başlıklı yazı’m. Yazının tamamına bu linkten ulaşabilirsiniz: http://www.evrensel.net/news.php?id=69777#.UlFZZw3-_zM.facebook
Nazım Usta, “Yani, öylesine ciddiye alacaksın ki yaşamayı,/ yetmişinde bile, mesela, zeytin dikeceksin,/ hem de öyle çocuklara falan kalır diye değil,/ ölmekten korktuğun halde ölüme inanmadığın için,/ yaşamak yanı ağır bastığından.” demişti.
Yaşamak yanı ağır bassa da “yaprak döker bir yanımız.”
