Behçet Naçar hakkında bir kaç şey söylemek istiyorum;
Ben İsmet Erten, Behçet’i benim kadar yakından tanıyan kimse yok Yeşilçam‘da. Ben ve Behçet aynı dönemde bu yola baş koymuştuk. O yıllarda Sultanahmet‘de tane dolmuşu vardı birinde kendi çalışır diğer ikisini şoföre verirdi. Mali durumu çok iyiydi ama bu Yeşilçam hevesi onunda içinde çok büyük bir istek idi. Biz ilk adımı figüran bürolarında attık. Bizi bazen film setlerine götürüp pavyon sahnerinde öne oturturlardı. Kamera bizi yakın bir plan çektiyse biz çok mutlu olurduk, çalışmadığımız günler Behçet ile beraber dolmuşçuluk yapardık. Bu geçen zaman içinde Behçet ile konumuz hep; “Bu prodiksiyon amirleri bizi ne zaman fark edecekler, biz kendimizi bu arkadaşlara nasıl fark ettirebiliriz” idi. Bunları gerçekleştirmek için çeşitli planlar yapardık.
O figüran dönemi çok bedava çalıştık… Bizi saatlerce çalıştırıp 10 liramızı bile vermezlerdi ama bizim için paranın hiç önemi yoktu. Biz bu zaman içinde kendimize Yeşilçam içerisinde yer yapmaya çalışıyorduk. Her geçen gün bize daha fazla ümit veriyordu.
Hatta hiç unutmam aradan bir sene filan geçmişti bir gün Reşid’in kahvesinde Behçet ile konuşurken, Allah rahmet eylesin Sabri Kara (o zaman Uğur Film prodüksiyon amiri) geldi çok sıkıntılıydı. Ben hemen “Sabri abi hayrola” dedim.. “Yahu çoçuklar” dedi “Başım belada Memduh Ün ile bir film çektik, kavga sahnesini beğenmedi, şimdi bana git iki tane güzel kavgacı bul getir diyor. Kimi götüreyim bilmiyorum“…
Tabi ben hemen “Abi sen Behçet ile beni götür eğer bizi beğenmese biz sana o günün masrafını veririz” dedim. O da “zaten kimse yok tek şansım siziniz” dedi ve bizi sete götürdü. Ben hemen Behçet’i bir kenara çektim “bak bu bizim en büyük şansımız bir yerimiz kırılsa bile çıt yok”.. O da bana “tamam kardeşim” dedi ve başladık o gün sete.
O gün Memduh bey, Halit Refiğ, Duygu Sağıroğlu, 3 reji 2 kamera Cahit Engin ve Gani Turalı vardı. Bu ismi geçen meslektaşlarımın bazıları Allah’ın rahmetine kavuştu, yaşayanlara Allah uzun ömür versin. O gün sette oyuncu olarak Cüneyt Arkın ve Esen Püsküllü vardı.
Sahnemiz şuydu; Biz Behçet ile içki masasında Esen Hanımla alem yaparken kocası rolünde Cüneyt abimiz bizi evinde içki masasında görünce çılgın bir hızla bize saldırır kavga evin üst katında başlar ve alt kata biter. 0 gün hayatımda unutmayacağım bir gündür çünkü Memduh bey bizi o kadar çok beğenmişti ki hemen Sabri Beye; “Bu arkadaşların adresini ve telefonunu al bunlar artık Uğur Film’in devamlı adamları” demişti.
Biz o an yediğimiz dayağın acısını unuttuk. Ondan sonra biz Yeşilçam’ın yeşeren yeni karakter oyuncuları olmuştuk. Ondan sonra bize “bitişik kardeşler” diyolardı çünkü aşağı yukarı hemen hemen her filme bizi beraber çağırırladı. Bu benim ve Behçet kardeşim’in sinemaya başlama hikayemiz. Behçet’e gani gani rahmet eylesin, Behçet beni tanıdığım çok yardım seven ve hep sofrasında bir iki garibanın karnını doyuran birisiydi. Genelde biz beraber çıkardık aynı arabayla beraber Bakırköy’e giderdik, her gün giderken sokakta duran gariban çocuklarına mutlaka üç beş bir şeyler verirdi. İyi bir aile babasıydı bunu söylemek istiyorum çünkü Behçet Nacar, Parçala Behçet lakabını pornodan değil Behçet Cezayir‘de filminden almıştı. Behçet Nacar çok iyi kalpli, çok dürüst bir insandı. Allah mekanını cennet eyler inşallah.
İsmet Erten 2016
Editörün notu:
Bahsi geçen film: 1965 yılı yapımı CANIM SANA FEDA – Uğur Film yapımı. Künyesi: Yönetmen: Halit Refiğ / Senaryo: Safa Önal, Halit Refiğ / Görüntü Yönetmeni: Mustafa Yılmaz, Gani Turanlı / Fon Müziği: Rauf Tözüm / Yönetmen Yardımcısı: Savaş Eşici, Melih Gülgen / Oynayanlar: Cüneyt Arkın, Nilüfer Aydan, Esen Püsküllü, Muzaffer Tema
Behçet Nacar ve İsmet Erten filmin 80. dakikası ile 82. dakikası arasında gözüküyorlar.
