Unutulanlar 
Yaşar Güçlü Sinema yolcusudur, su katılmamış bir sinema sevdalısı da, Sivaslı Ahmet Turan Üngör. Aynı zamanda, “vefa” sözcüğünün, “yalnız İstanbul’da bir semt adı olarak kaldığı” nı söyleyenlere inat; eski sinemaları, eski filmleri ve eski oyuncuları, bu “yolculuklarında”, bulur, çıkarır getirir bize. Kimi zaman neşeli, kimi zaman da hüzünlü hikayeleriyle birlikte… Çoğu zaman kıyıda, köşede kalmış ve unutulmuş oyuncuları bize hatırlatır. Geçen yıllara, bir selam göndermeyi de ihmal etmeden…
Bu sefer yine sinemamızın, pek de bilinmeyen isimlerinden Yaşar Güçlü ‘yü, güzel bir şiir ile bizlere getirmiş; Daha henüz dokuz yaşındayken, bu ülkenin İstanbul’ dan sonra ikinci sinema şehri olan Adana’nın Kadirli ilçesinde, “tanıma fırsatı bulduğunu” söylediği oyuncuyu. Yaşar Güçlü ismi, elbette bu satırları okuyan çoğu faniye, pek de tanıdık gelmeyecektir. 1969 – 1972 senelerinde Yeşilçam’da birer filmde başrol, yine 1972 senesinde dört filmde “ikinci” jön ile bir-iki foto-romanda da oynadıktan sonra, kayıplara karışan oyuncu. Yaşar Güçlü, rol aldığı filmler ile şöhrete kavuşamaz. Zaten pek de sıradan filmlerdir bunlar. Fakat Güçlü’ nün hayatı, o kadar da “sıradan” nihayete ermeyecektir.
Ahmet Turan Üngör dokuz yaşında tanıma fırsatını yakaladığı bu sinema oyuncusunun, hayatının bir hayli trajedik biçimde sona ermesini, yıllar sonra yine oyuncunun bir başka meslektaşı olan, Yılmaz Şerif ‘ten dinleyecektir ; ” Oyuncu Yaşar Güçlü, 1984 senesinde kendisine ‘ veresiye’ un vermeyi red eden bakkala kızarak, ip ile intihar edecektir”.
Oyuncu bunu kendisine, onur meselesi yapacaktır. Belki de bir sinema filmi gibi sonlanan hayat hikayesi. O günlerin gazetelerinin üçüncü sayfalarında da haber olmayı hak etmiş midir, kim bilir?
Yaşar Güçlü‘nün, trajedik biçimde sonlanan hayat hikayesi ; onları çocukluk ve ilk gençlik yıllarında sinema perdesinde tanımış ve sevmiş bizim kuşağın, bir çoğunun belki adını bile bilmediği sinema emekçilerinden ,yalnızca birinin hikayesi değil miydi ?
Kimbilir daha ne kadar çok hayat Yeşilçam Sokağı‘nda hüzün ve yoksuluğun içinde kaybolup gitmiştir? Bu sokağın ışıltılı görüntüsü aslında içinde ne acıları ve hayal kırıklıklarını barındırmıştır …
Bir çok filmin afişine adını yazdıran oyunların vefat haberleri, değil gazetelerin ikinci ve üçüncü sayfalarını , sinema dergilerinde bile yer bulamamıştır … Çocukluğumdan beri sinema oyuncularının hayat hikayelerini, onların yalnızca ışıltılı ve parlak dönemlerini değil yokluk ve yoksunluk hikayelerini de, merak etmiş olmam sebebiyle ; sinemamızın “tutunamayanlarının” öyküleri de ilgimi çekmiştir…
Yeşilçam, yalnızca ışıltılı film galaları ve festivallerin bol alkışlı oyuncu kortejlerinden değil; İşsizlğin en koyusunun yaşandığı “artist” kahvehanelerinden, huzur evlerinden de ibaret olmuştur .
Belki de bu sebeple, zaman zaman bu hikâyeleri de bize getiren Ahmet Turan Üngör gibi dostları yanıbaşımızda bulmuşturuz …
