Yeşilçam’ın Misafir Oyuncu – Yönetmenleri

Hollywood’un “box office” filmlerinden B sinemanın en uç örneklerine kadar her tür filmin kendine has takipçileri, normal bir izleyici olmanın gereklerini fazlasıyla taşıdığına inandığında kendi bünyesinde ki varolan sinefilliği bir adım daha ileri götürmek ister.

İnternet öncesi devirde bu tip ilerleme çalışmaları İngilizce kitaplar, dergiler yoluyla edinilen kültür veya arkadaş çevresinden duyulan şehir efsanelerinin kişinin kendine has kurgulama sürecini aştıktan sonra aldığı son hali ile sürdürülmekteydi. Hayranı olunan yönetmenin film setinde oyunculara yaşattığı sayısız efsanevi veya gerçek zorluklar (Genel olarak her ünlü yönetmenin ortak özelliğinin setlerde ki despotluğu olduğu yıllardan beri alışılagelmiş bir söylencedir.) bu tip arka plan kültürünün vazgeçilmez öğelerindendir.

Kimi sinefiller içinse efsanevi söylencelerden çok, titizlik ve dikkat gerektiren küçük hataların keşifleri, plan tutarsızlıkları, devamlılık hataları gibi öğeler önem taşımaktadır. Bu tip incelemeler için aynı filmin defalarca izlenmesi gerekmektedir.

Sinema tarihinde oyuncu – yönetmen özelliklerini beraberce kullanmış isimler haricinde yönetmen olarak saygın bir kariyer edinmiş ayrıca filmlerinde de çeşitli sebeplerle ufak sahnelerde gözükmüş yetenekler içerisinde ilk akla gelen isimler; diyaloglu sahnelerde Martin Scorsese; açılış sunumları haricinde, diyalog olmaksızın (hatta kimi zaman sadece sırtından gözüken) Alfred Hitchcock‘tur.

Böyle bir incelemeyi Yeşilçam’ın avantür yönetmenleri üzerine gerçekleştirdiğimizde, blogumuzda bu güne kadar filmlerinin incelemelerine yer verdiğimiz yönetmenlerin aynı zamanda kendi filmlerininde konuk oyuncuları olduğunu görülmektedir;

Kimisi direkt olarak gözüküp diyalog kullanmazken, kimisi diyaloglarını renkli kişiliğiyle birleştirmekten hoşlanıyor.

Kimisi ekonomik sebeplerle bunu yapmak zorunda olduğundan bahsederken, diğeri ise bu tip bir zorunluluğu varolan sinema kültürüyle birleştirip ufakta olsa bir iz bırakmayı seviyor…

Yeşilçam’ın stil ve mizah uzmanı hiperaktif yönetmeni Natuk Baytan, filmografisinde ki erken dönem filmlerde kısa rollerin diyaloglu oyuncusu olarak gözükmektedir. 1970’lerden itibaren özellikle Cüneyt Arkın‘la çevirdiği filmlerde diyaloga başvurmaksızın ufak rollerde kendi filminde gözükmektedir. Kimi zaman konsey üyelerinden birisi, kimi zaman babacan meyhanecidir.

Yukarıda ki resimler yönetmenin Kılıç Bey (Cüneyt Arkın’ın babasını canlandırmaktadır)ve Yalnız Adam (Babacan meyhaneci rolünde Erol Taş ve Cüneyt Arkın’a eşlik etmektedir) filmlerinden alınmıştır.

Yeşilçam’ın komple sinema adamı yönetmenlerinden birisi olan Remzi Jöntürk sanat üzerine tüm yeteneklerini ve renkli kişiliğini filmlerinde ki rollerine taşımaktan da hoşlanmaktadır. Baytan’ın aksine diyalogsuz olarak pek görülmemekle beraber diyalogları üstlendiği rollerde de ilginç karakterleri canlandırmaktadır.

Yıkılmayan Adam‘ın, Adem babanın şerefine içen akşamcısı; Kaplanlar Ağlamaz‘da Can Polat’ın ismini aldığı uyuşturucu tedavisi gören kardeşi Can, Remzi Jöntürk tarafından canlandırılmaktadır.

İnsanları Seveceksin‘in Roma’da çekilen sahneleri esnasında savcıya yapılacak suikastı önlemeye çalışan Cüneyt Arkın yolda aniden bir aracın önünü keser, şöförü dışarı çıkartarak direksiyona geçer ve arabayla savcıya suikast yapılacak yere doğru hızla hareket eder.

Bu sahnede yüzü gözükmeyen mağdur araba sahibi Melih Gülgen’dir. Koşulların getirdiği zorunluluklarla o gün bu işi üstlenecek bir figüranın bulunamaması yönetmenin bizzat bu rolü üstlenmesine yol açar. Her ne kadar zorunluluk söz konusu olsada sahnenin sunumu Hitchcock’un yaptığı gibi kısa bir sahnedeki esrarengiz X insan olmak şeklindedir;