33. İSTANBUL FİLM FESTİVALİNDE MUHSİN BEY

MUHSİN BEY | MUHSIN BEY | Yönetmen: Yavuz Turgul / Senarist: Yavuz Turgul / Görüntü Yönetmeni: Aytekin Çakmakçı / Kurgucu: Demirhan Ersunar / Özgün Müzik: Attila Özdemiroğlu / Oyuncular: Şener Şen, Uğur Yücel, Sermin Hürmeriç, Osman Cavcı, Erdoğan Sıcak, Doğu Erkan / Yapımcı: Abdurrahman Keskiner / Yapım Şirketi: Umut Film / Dünya Hakları: Saran Media / Türkiye / 1987 / DCP / Renkli / 140´ / Türkçe; Fransızca altyazılı

1987 İstanbul Jüri Özel Ödülü
1987 Antalya En İyi Film, En İyi Senaryo, En İyi Erkek Oyuncu, En İyi Yardımcı Erkek Oyuncu
1988 San Sebastian Ödülü

Bir kentin en işlek, en karmaşık, en çok yıkılan, yanan, defalarca yeniden yapılan, inşaatı, gürültüsü, çeşitliliği bir türlü bitirilemeyen, her şey tam da orada belki de diğer yerlerden daha hızlı akıp giderken, yine de bir biçimde eskiye aitmiş gibi durmayı becerebilen bir yeri… Yan yana gelemeyecek her ne varsa içine çeken, bu kentin kalbi… Eskinin Pera’sı, 1980’lerin Taksim’i… Bir evvelki zamanda asılı kalmış Muhsin Kanadıkırık (Şener Şen) işte burada, Doğan Apartımanı’nda çiçekleri, ince beğenileri, kırılgan ruh hali, anlamlı mazisiyle yaşar; Türk sanat musikisine tutkusuyla ayakta kalmaya çalışır. Bir dönemin kapıları, esen değişim rüzgârının olanca hızıyla kapanırken eşiktedir, bekler. Bu yıkımın “müsebbibi” Ali Nazik (Uğur Yücel), “yırtmaya” ve “kendini kurtarmaya” çalışırken hikâyesine Muhsin Bey’i de katar. Muhsin Bey o kapının dışında kalmaya, Ali Nazik ise o kapıdan içeri girmeye uğraşırken zaman, eskiye ait ne varsa silip süpürme telaşındadır. Muhsin Bey, feleğin yerden yere vurduğu, Ali Nazik’in yanık, Muhsin Bey’in sessizce söylediği bir şarkı… – Evren Barın Egrik