Yeşilçam Arkeolojisi : Öfke kında durmaz … – Muammer Hacıoğlu

kadir_inanir_kan

Muammer Hacıoğlu ismi ilk etapta Yeşilçam izleyicileri için çok tanıdık gelmeyebilir. Bununla beraber kendisinin Yeşilçamın kült mertebesine erişmiş iki yapımının edebi yönden kilit insanlarından biri olması nedeniyle Yeşilçam Arkeolojisi başlığı altında incelenmesi gereken isimlerden birisi olduğuna karar verdim.

1945 doğumlu Muammer Hacıoğlu’nun “Kültürü moda gibi tüketenlerin kendisinden haberleri bile olmayan protest şair” olarak kendisine özel dünya, Yeşilçam’ın bir diğer kendisine özel yönetmeninin ufak ancak etkileri günümüze dair sunan dokunuşlarıyla anlam kazanıyor.İnternet üzerinde kendisi hakkında bilgi toplarken ‘“Doğmamış Çocuklara” adlı şiiri Yılmaz Güney’in Arkadaş filminde ‘başka birinin şiiri sahiplenmesiyle’ kendisinden izin alınmaksızın kullanıldı.’ ifadesine rastladım. 1970’li yılların olmazsa olmazı politik tandans ve kimlik sahibi olma ikilemi arasında Remzi Jöntürk‘ün bu derin edebiyat insanına karşı oldukça takdire şayan bir yaklaşımı olduğunu kabul etmeliyiz.

Bugün tekrar incelemek gerekirse Muammer Hacıoğlu, Yıkılmayan Adam filminde görece küçük bir rol olmasına rağmen (Sönmez Yıkılmaz ve ekibi tarafından hırpalanan kıtap satıcısı rolündedir) bir tesadüf eseri değil, role özellikle dahil edilmiştir. Ne de olsa Yıkılmayan Adam‘ın öğrendiği ve öğretmekte olduğu hayatı anlatan kitaplar sadece sokakta satılırlar. Yeşilçam’ın kendine özgü yönetmeni Remzi Jöntürk‘ün filmlerinin montaj ve kurgulamasında izlediği ufak dokunuş ve mesajlar içeren çalışmalarının bir başka yüzüdür Hacıoğluna dair bir resim bırakmak.

Hayatta hiçbirşey tesadüfen değildir dercesine, Yıkılmayan Adam filminde gözüktüğü sahneyi süsleyen Selda Bağcan parçasından yıllar sonra yine Selda’nın Ziller ve İpler albümünde ‘Suç’ isimli şiirinin bestesi bulunur.

Cüneyt Arkın ile bütünleşmiş Adam Üçlemesi kadar derin etkiler bırakamamış olsa dahi , Adam Üçlemesinde olmasını arzuladığım kadar destansı bir girişe sahip Kan filminin kilit dizelerinin sahibidir Hacıoğlu…

muammer_hacioglu_sinematik

Kan (Deli Kadir) filminin saykodelik uçlarda gezinen açılışını ve Abdurrahman Palay‘ın yorumuyla hafızamıza kazınan şiirini tekrar hatırlayalım

Öfke kında durmaz…
Çektim öfkemi sabrın kınından, vurdum yollara …
Acı tuttum, şafak söktüm …
Kan bağırdım ve bağırdıkça ben binalar cadelere yıkıldılar.

Büyüdü karanlığın iğrenç gözleri, yumruklar sıkıldılar.
Korkmadım, vazgeçmedim, kaçmadım, güldüm sadece …
ve onlar gülen gözlerimin gökyüzünde birer yıldız kadar ufaktılar.

Yazan: Gökay GELGEÇ – Yojimbooo

KAN Açılış Sahnesi :

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir